Han Lips is tv-recensent van Het Parool. Doordeweeks schrijft hij hier over wat hem is opgevallen op televisie. Vandaag: Bloed, Zweet en Snaren.
Jongetjes op voetbal dromen ervan Messi, Ronaldo (en vroeger Cruijff of Maradona) te zijn. Uitverkocht stadion, laatste minuut van de wedstrijd, een lange dribbel langs drie man en dan het winnende doelpunt maken door de bal in de kruising te jagen.
Jongetjes die gitaar gaan spelen dromen ervan de ultieme gitaarsolo - bijvoorbeeld Sweet Child o' Mine van Guns n' Roses - in een uitverkochte zaal te spelen. Klassieke rockpose aannemen, spotlight op je bakkes en dan je gitaar laten gieren en janken tot het publiek door het dolle is.
Maar waar dromen jongetjes die trombone gaan spelen dan van? In Bloed, Zweet en Snaren op NPO2 zagen we gisteren hoe het Concertgebouworkest zich voorbereidde op het spelen van de derde symfonie van Mahler - de orkestleden spraken van Mahler 3.
Trombonist Jörgen van Rijen stond te popelen. 'De trombonesolo uit Mahler 3 is de grootste in het repertoire. Iedere trombonist die er zijn beroep van gaat maken, studeert zijn hele conservatoriumtijd op díe solo. Hij kent alle opnames.'
Van Rijen speelt al zeventien jaar bij het Concertgebouworkest, maar hij had de solo nog nooit gespeeld. De eerste keer dat Mahler 3 gespeeld werd, had hij met zijn collega-trombonist een muntje opgegooid om wie de solo mocht spelen. Van Rijen verloor.
De tweede keer had hij een nieuwe collega, dus werd er opnieuw getost. Weer verloren, arm schaap.
Maar nu, na al die jaren, mocht Van Rijen dan eindelijk zijn droom verwezenlijken. Mooi.
Wilt u reageren op dit artikel? Scroll naar beneden of stuur een mail.