streektaal met heel specifieke klan

streektaal met heel specifieke klanken en Wat doet u met die boosheid? En hoe dat grote plezier moest staken en de tafel woorden, en met eigen grammaticale regels. brengt u uw theorie van de aandacht moest afruimen, en dus die chaos met al zijn We hebben het Nederlandstalige script naar zelf in de praktijk? potentieel moest opbergen.
het Sint-Truins vertaald, en ik beschik over “Ik probeer in mijn eigen biotoop zo aan- “Ik mag in een atelier van een andere kun- een fonetische weergave van de tekst in het dachtig mogelijk te zijn. Meer kan ik daar stenaar schilderen. Dat is prettig. Maar liever
dialect. Gelukkig heb ik Limburgse vertak- kingen in mijn familie en is het Limburgs mij niet vreemd. ‘Messkin aas se oas en doeg, oech, mich, hèè, na! Wa dan?’
“Het zorgvuldig uitgewerkte, complexe personage heb ik aan Michaël R. Roskam te danken: hij heeft zes jaar aan het scenario gewerkt. Ik vind het belangrijk dat de projec- ten waaraan ik me verbind de mogelijkheid hebben gekregen om te groeien, dat er tijd is voor een zorgzame, liefdevolle rijping. Meestal voel je dat. Maar soms vergis je je.”
Zegt u nu impliciet dat sommige cine- ma- en televisieprojecten niet de juiste en noodzakelijke aandacht krijgen?
“Ja, ook dat. Maar ik zie het in een breder perspectief. Ik denk dat het in deze wereld op allerhande terreinen aan aandacht ont- breekt. Aandacht is een absolute vorm van liefde. Is dat een boeddhistische benadering? Dat hoeft niet per se zo geduid te worden. Als twintiger heb ik, in die zoektocht naar een groter perspectief, in oosterse filosofie heel zinnige dingen gevonden. Maar de vragen waarmee ik toen kampte, zijn dezelfde als vandaag. Hoe kan ik dit leven zinvoller maken? Hoe maak ik dit bestaan groter, war- mer en vooral: hoe krijg ik er meer verbeel- ding in? Verbeelding is een grote, creatieve kracht, dus hoe rijker en mooier en genereu- zer de verbeelding, hoe positiever je werke- lijkheid creëert.
“Ik heb grote bewondering voor talrijke individuele initiatieven. Voor mensen die er vrijwillig voor kiezen hun leven en talenten in te zetten om de wereld tot een warm nest voor iedereen te maken, die met volgehou- den toewijding hun aandacht voor de zwak- keren in daden omzetten. De kilte van de overheid vind ik dan weer frappant. Een voorbeeld. De banken hebben op grote, weerzinwekkende schaal bedrog gepleegd. Het gat dat door hun fraude is ontstaan werd door de overheid in een mum van tijd weer met vers geld geïnjecteerd. De overheid sprong bliksemsnel op die kar van de red- ding. Maar o wee als het over asielzoekers gaat. Dan verlamt diezelfde overheid en kan ze plots geen hulp meer bieden. Die mentali- teit kan me woest maken. Dat soort bereke- ningen ligt aan de basis van de ontmenselij- king van onze maatschappij.”
niet over zeggen. Ik wil hieraan liever geen woorden wijden. Over sommige zaken kun je beter niet praten. Je moet ze gewoon doen.
“Met woede heb ik leren omgaan. Ik word niet langer brutaal als bepaalde zaken of ont- wikkelingen me boos maken. Uit brutaliteit komt weinig zinnigs voor. Ik weiger ook echt neerslachtig te worden. Als ik voel dat er negativiteit rond me heerst, probeer ik me daarvan te verlossen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar ik heb trucjes. Voetballen en schilderen helpen me om mijn systeem weer te zuiveren, en om een en ander te kanaliseren. Toch ging ik vroeger meer op in het voetbal dan nu. Ik vermoed dat mijn nieuwe gewicht op het veld zijn tol eist (lacht). Ik ben minder wendbaar. Als ik slecht voetbal – en ik speel linksbuiten – weet ik dat ik dat als een alarmbel moet interpre- teren. Ergens is er dan blijkbaar iets wat aan mijn aandacht knaagt, iets wat maakt dat ik me niet voor de volle honderd procent kan geven. Het merkwaardige is dat je soms niet eens weet wat er nu precies met je aan de hand is. Je weet niet waarom er een soort onbehagen in je gemoed is gekropen en waar het vandaan komt. Je moet er dus naar op zoek gaan. Zeer vervelend. Maar die func- tie vervult het voetbal voor mij zeer zeker: het spel houdt mijn gemoed in balans.”

Net als schilderen, zowel graffiti als op het doek, dat doet? Of speelt de creativi- teit, het uitdrukken van jezelf, daarbij een even belangrijke rol?

“Voetballen, schilderen en spelen – acteur zijn – hebben allemaal met plezier en vreug- de te maken. Vreugde is een heel groot maar ook een mooi woord. Plezier is prachtig, kin- derlijk, vol verbeelding en omvat gedreven- heid. Passie. Kinderen hebben zeker ook pas- sie. Hun passie is vaak nog kortstondig en snel inwisselbaar, maar daarom niet minder echt. Ik herinner me nog zeer goed momen- ten waarop ik, als klein pagaddertje, zo opging in het schilderen en tekenen dat ik niet wilde stoppen, dat ik er ook niet mee kón ophouden. Zo uitbundig kon ik me laten gaan. De ene keer schilderde ik parket en al mee, de andere keer zat ik te kleuren aan tafel met al mijn potloodjes en stiften en papier. Die fantastische rommel. En het was dan zo erg als ik, om welke reden dan ook,
dan op doek werk ik op muren in de stad. Dan leeft mijn werk echt tussen de mensen en maakt het deel uit van het sociale weefsel dat een stad is. Want een muur ziet er nooit hetzelfde uit. Het licht verandert in de loop van de dag de hele tijd. Elke muur heeft een andere structuur, is door andere gebouwen omgeven en wordt door de omringende architectuur beïnvloed. Daar houd ik van. Van die beweging erin, van de omgeving die een grote rol speelt.

“Ik signeer mijn doeken niet. Hooguit schrijf ik aan de achterkant, op het geraamte waarop het doek is bevestigd, mijn voor- naam, vergezeld van het jaar waarop ik het werk heb gemaakt. Ik vind dat een naam, een signatuur, het werk ontsiert. Zelfs mijn graffi- ti signeer ik niet. Ja, dat is misschien aty- pisch, omdat veel graffitikunstenaars heel bewust hun tag nalaten. Maar om mijn naam is het mij niet te doen, wel om het ple- zier van de daad. Meestal zoek ik een plek die zich daartoe leent: een blinde muur in een vervallen buurt, een troosteloze betonnen afbakening, verwaarloosde terreinen. Als de muur privé-eigendom is, neem ik contact op met de eigenaar. Dus illegaal? Ja en neen. Asociaal? Neen.”
Is gebrek aan aandacht een vorm van asociaal gedrag?
“Zeker. Dat asociale karakter nestelt zich in allerhande onzichtbare facetten van de samenleving. Om terug te komen op de Vlaamse fictie: te veel daarvan wordt gemaakt vanuit een foutieve startpositie. Ik geloof dat ik dat mag zeggen, want ik heb intussen toch enig zicht op hoe deze wereld in elkaar zit. Zo geven bepaalde zenders gewoon te kennen dat ze gedurende een bepaalde periode, tussen zo laat en zo laat, nog een leeg uitzendblok hebben en dat ze dat graag opgevuld zouden zien. De maker van Vlaamse fictie mag dus beginnen.

結果 (日本語) 2:

非常に特定の音やあなたがその怒りをどうと地域の言語？そして、どのように偉大な楽しみは、独自の文法規則と、停止した単語表しなければなりませんでした。すべての私たちは実際に自身のために英語のスクリプトを持っているとあなたはあなたの注意の理論、およびように混乱をクリアしたもたらしますか？可能性が。あきらめなければならなかった
翻訳聖Truins、私は可能な限り注意深く「私は買うように私自身のビオトープにしてみてください"私は別のワークショップでのテキストの音声表現をすることができるかもしれ有しています。塗料でより多くのことができます私は芸術家。それはうれしいです。むしろ方言。
幸いなことに私は私の家族に影響をリンブルグ、それがリンブルフ私には不思議ではありません。「Messkin餌SE OASとdoeg、Oech、MICH、ちょっと、すべての後に！その後、Waが？
」「それが展開する、私はマイケルR. Roskamのを感謝しなければならない複雑な文字は：彼は脚本に取り組んで6年を過ごしました。私はそれが私が接続するためのプロジェクトが成熟を愛する、思いやりのための時間がある、成長する機会を与えられていることが重要だと思います。通常、あなたはそれを感じています。しかし、時には、あなたは間違っている。」であるあなたには、いくつかのMA-cinema-やテレビのプロジェクトが正しく、必要になっていないことを暗黙のうちに言って注意を？」はい、あまりにもこと。しかし、私は、より広い視点でそれを参照してください。私はそれが世界の地形のすべての種類に焦点を当てて開破ると思います。注意は愛の絶対的な形です。その仏教のアプローチがありますか？それは、必ずしもそのように解釈する必要はありません。私は二十代は、より大きな視点のために、この検索では、東洋哲学では非常に賢明なものが見つかりました。しかし、私はその後、直面した問題は、今日と同じです。どのように私はこの人生をより有意義なものにすることができますか？どのように私は、大きな熱いこの存在を作るんし、すべての上に、どのように私はそこにもっと想像力を得るのですか？想像力は素晴らしい、創造的な力であるので、より豊かで美しく、genereu-読者の想像力は、より積極的には、あなたが現実を作成します。"私は非常に多くの個々の取り組みのための偉大な憧れを持っています。自発的に行動に献身弱いターンに彼らの注意をオンにしようとし続けるみんなのために暖かい巣を作るために世界に自分たちの生活や才能に回転することを選択した人々のために。私は再び印象的な見つける政府の寒さ。一例。銀行はだまさ大、不愉快な規模を持っています。時間がないの政府によって作成された穴が再び彼らの不正行為を通じて新鮮なお金を注入しました。政府は救助のカートに電光石火の速さで上昇しました。しかし、災い、それは庇護希望者に来るとき。次に、同じ政府を麻痺し、突然、彼らはより多くの助けを提供することはできません。その考え方は私が激怒することができます。計算のその種は、私たちの社会のontmenselij-王の基礎ではありません。 「いいえについて言います。私はむしろそれに言葉を捧げるないだろう。あなたが話すべきではないいくつかのことについて。あなたはそれを行う必要があります。「私が対処することを学んだ怒りと。私はもはや特定の問題のような残忍午前または開発は、私を怒らせます。残忍からのためにほとんど意味です。また、私は本当に落胆することを拒否。私は否定は私の周りに広がっていると感じた場合、私はそれを私に取り除くようにしてください。それは言うは易く行うは難しですが、私はトリックを行います。サッカーや絵画は、私は再び私のシステムを浄化するために、1と他のチャネルのに役立ちます。それでも、私は今よりもサッカーにもう一度行ってきました。私は、フィールド上の私の新しい重みは、その通行料（笑）かかり疑い。私はあまり機動です。私は良いサッカーが好き-と私は外に左プレイ-私は理解し、警報ベルとしてする必要があります知っています。どこか明らかに、私は百パーセントに私を与えることができないことを意味私の注意、でgnawsものがあります。奇妙なことは、時にはあなたも正確にあなたと一緒に何が起こっているか分からないということです。それはどこから来るのかそこにあなたの心に忍び込んた不安の一種である、なぜあなたは知りません。そのため、それを探して行く必要があります。非常に迷惑。しかし、その機能は、ゲームバランスに私の心を保持しています。確かに私のためにサッカーを果たしている」だけではない、絵のように、同様に落書きをキャンバスに？または創造性は、自分自身を表現する均等に重要な役割を果たしていますか？"サッカー、絵画や演劇を再生する-俳優-すべてが楽しいし、vreug-を作ります。喜びは非常に大きいが、素敵な言葉です。楽しみ、幼稚な、美しい想像力に満ちているとのgedreven-が含まれています。パッション。子供たちは確かにフィットバージョンがあります。彼らの情熱は、多くの場合、一時的な、すぐに交換しますが、劣らず本当ではありません。私は絵に吸収され、私は辞めたくなかったことを描く、私は単純にできなかったことをやめ、小さなpagaddertjeとして、非常によく私のESTを覚えています。だからあふれんばかりの、私は私を手放すことができます。私はすでに寄木細工を塗られ、1時間が、他の回は、私は私の色の鉛筆やペンと紙を使用してテーブルに座っていました。その幻想的なもの。そしてそれは、何らかの理由で、私のようにように悪かった後、キャンバス上で、私は都市の壁に働いています。私の仕事は本当に人々の間住んでいる、それが都市である社会構造の一部です。壁は同じように見えることはありませんので。すべての時間の日の過程で光が変化します。各壁は、他の建物によって異なる構造囲まれており、周囲のアーキテクチャによって影響されます。私はそれが好きです。その中にその動きの中で、環境が重要な役割を果たしている。"私は私の絵にはないログインしてください。せいぜい、私はそれが仕事作った年を伴って、キャンバスが搭載されたフレームの裏に私の最初の名前を書きます。私は名前、署名は、仕事をdisfiguresと思います。私のgraffi- TIは私ではありませんログインしてください。多くのグラフィティアーティストが意識的に自分のタグを残しているのではい、それは、おそらく、非定型です。しかし、私の名前のために、それは私にではなく、行為のple-議長に。通常、私はランダウン周辺、荒涼とした具体的な境界、遺棄されたサイト内の空白の壁に向いている場所を見つけます。壁は私有財産である場合、私は所有者に連絡。したがって、違法？いいえはい。反社会的？はい。」となっています注意不足が反社会的の形で動作？」確かに。つまり、反社会的性格は、社会の目に見えないファセットのすべての種類に落ち着きます。フランダースの小説に戻るには：それのあまりが間違った開始位置から作られています。私は今もこの世界がどのように機能するかの洞察を持っているので、私は、そう言うかもしれないと考えています。だから、彼らは非常に遅くなり、こんなに遅くの間に、一定期間を超えていることを知って、いくつかのステーションを与え、まだ一時的な空のブロックを持って、彼らはそれが満たされた見てみたいということ。フランドルフィクションのメーカーは、したがって、開始することができます。

結果 (日本語) 3:

げんちせいの非常に特定のサウンドと、怒りはどうすればいいですか？ を中止して大規模な楽しみがあった方法と表注目のあなたの理論を、単語を、独自の文法上のルールがあります。消去、つまり、私達はすべての練習を彼のオランダのスクリプトを使用して混乱している自分自身をしていたでしょうか？ 潜在的にストアしていた。
Sint-Truins 翻訳、