Tegenwoordig worden paarden zelfs gefokt voor het produceren van spectaculaire bewegingen. Van deze paarden kun je dus, als dat nodig is, een explosieve en bovenal gespannen piaffe vragen. Gezond is het echter niet. De Duitse paardenarts doctor Gerd Heuschmann schrijft in zijn boek ‘Tug of War – Classical versus Modern Dressage’ dat de enorme bewegingen die een dressuurpaard maakt wanneer hij in uitgestrekte draf over de diagonaal loopt even zwaar zijn als een volledige springproef. Een paard loopt in een dressuurproef twee keer de diagonaal in uitgestrekte draf dus in feite is dat twee keer een volledige springproef. Daar komen oefeningen als de piaffe, de passage en de pirouette overheen. Het paard moet deze bewegingen ook nog eens op de meest extreme manier uitvoeren. Moet je nagaan hoeveel kracht dat kost.
En dat terwijl de piaffe van oorsprong een beweging is die, zoals veel dressuuroefeningen, uit de natuur komt. Je ziet het nog steeds als je een hengst bij een merrie zet. De hengst wil indruk maken op de merrie en begint daarbij dikwijls te dribbelen, wat uiteindelijk resulteert in een gespannen, piaffe-achtige beweging bij hoogste opwinding.
Op rijtechnisch gebied werd de piaffe voor het eerst uitgevoerd tijdens veldslagen. De paarden bleven door het uitoefenen van de piaffe gefocust, maar het hield ze ook warm en in beweging. Op die manier waren ze klaar om snel voorwaarts in uitgestrekte draf of galop ten strijde te trekken.