Het is bijna een jaar geleden dat wij allebei in het eindexamenjaar zaten. In de bibliotheek bereidden wij ons voor op de eindexamens. We zaten tegenover elkaar en kenden elkaar niet. Toch was er meteen een klik. De hele dag door hebben we blikken uitgewisseld, waardoor er van leren die dag niet veel terecht kwam. Ondanks het oogcontact durfden wij geen van beiden de stilte te doorbreken. Een grote fout, vonden we achteraf. We zijn allebei nog teruggegaan naar dezelfde plek in de bibliotheek, zonder succes. Tot die ene dag dat wij elkaar wél terugvonden, zo’n 2500 km verderop. We waren beiden met onze beste vriend(in) naar Kreta gegaan. Toen, in die strandtent op Kreta, keken wij elkaar weer in de ogen en gelijk wisten we het: ‘die leuke meid/jongen uit de bieb!’. De rest van de vakantie zijn we samen geweest en tot onze verbazing woonden we op nog geen 2 km bij elkaar vandaan. De eerste dag dat we weer in Nederland waren, hebben we elkaar gelijk weer gezien. Het zou een voorbode blijken voor de toekomst, want in het afgelopen jaar zijn de dagen waarop we niet samen zijn geweest op één hand te tellen. De dagen dat we allebei in Nederland waren dan, want Olga is nog drie maanden op reis geweest. Die drie maanden waren een grote uitdaging, maar onze band is er sterker door geworden en sindsdien zien we elkaar dagelijks. Dat reizen, dat gaat er niet uit. Samen is het nog leuker en deze zomer gaan we naar Azië.