te wachten, wie dezen handelsoorlog zou winnen. Niet heel
lang behoefden ze geduld te oefenen. Filips II, die gaarne
vrede en goede verstandhouding met Engeland wilde en
de belangen van de Nederlanden weinig kende en telde,
drong spoedig aan op toegeven ). Antwerpen, dat zijn
handel zag kwijnen en zelfs reeds door volksberoeringen
gekweld werd, deed eveneens zijn best, om vrede te krijgen,
't mocht kosten wat het wilde. En zoo kwam het, dat
Margaretha den eersten stap moest doen, anders gezegd
de vlag moest strijken.
De vrije handel werd nog in 't jaar 1564 hersteld, zoo-
genaamd volgens den Magnus Intercursus, maar in werke-
lijkheid naar den zin der Engelschen, want de dubbele
invoerrechten bleven gehandhaafd en de kaperij hield ook
niet op.
De Merchant Adventurers konden dus nog eens vol moed
naar Antwerpen terugkeeren, maar 't was voor korten tijd.
Weldra begonnen de groote Beroerten, de Beeldenstorm
en zijne gevolgen, die Antwerpen's handel knakten voor
langen, langen tijd. Met zooveel andere vreemdelingen ver-
dwenen de fellows van de plaats, waar ze zoo vele goede
jaren gekend hadden.
Evenwel nog niet voorgoed, want ze waren vasthoudend
bij al hunne beweeglijkheid.
In denzelfden tijd, dat Engeland om oecouomische din-
gen overhoop lag met de Nederlaudsche regeering, was
het ook in eene soort handelsoorlog geraakt met de
Hansa. Eigenlijk was deze strijd nog iets eerder uitge-
barsten, namelijk in 1557, toen Maria Tudor het nieuwe
tarief van uitvoerrechten voor wollen manufacturen had
ingevoerd : 1 nobel (6 shillings en 8 pence) voor een
wit laken van 24 yards voor den Engelschen exporteur