BOODSCHAP AAN VERKLIKKERS, RODDELAARS EN ANDER RAPALJE EN GALGENAAS
Roddelen, achterklap, verklikken, rondbazuinen....Het blijft iets onbegrijpelijk voor mij. Los van het feit dat ik die ergerlijke eigenschappen veel lager, erger en kwaadaardiger vind dat "de feiten" zelf, en dat "de informatie" meestal nog onjuist , niet compleet is of totaal uit zijn context gerukt is , vraag ik me af waarom mensen zoiets doen... wat drijft een mens ertoe om andere mensen pijn en verdriet te doen, wat drijft hen ertoe om zo boosaardig te zijn ? On tweedracht te zaaien ?
Gelukkig ketsen zo'n roddels, of ze waar zijn of niet, totaal op mij af .
"Et Alors?" is mijn credo.(Mitterand). Mensen die denken dat ik zwaarlijvig ben, hebben het mis : ik heb zeer dik vel, olifantenvel zeg maar, vandaar dat ik dik lijk.
In't algemeen verdoe ik mijn tijd niet met zulke onnozelaars, lafaards en zeikers . Alleen als het mijn naasten of geliefden treft, durf ik wél boosaardig uit de hoek komen. De ervaring leert , dat als men zo'n verklikker of roddelaar met zijn daden confronteert, dit tot gênante situaties kan leiden : gestotter, met de ogen draaien en wegkijken, rood worden (meestal ruikt het ook een beetje naar "kaka in de broek" ).
Vermits ik een onbesproken en voorbeeldig verleden achter de rug heb, schrik ik soms écht over de verhalen die ik over mezelf hoor : wilde verhalen over hectoliters drank& drugs, toestanden met vrouwen,orgie's, politie en deurwaarders, vechtpartijen en agressie , geld verbrassen en schulden maken, met iedereen de draak steken, niets serieus nemen... etc etc... het stopt niet .. Ik ben altijd een beetje verbaasd.
Want : a) het is allemaal waar, hoe weet iedereen dat zo goed, beter dan ikzelf? het lijkt of iedereen er ineens bij was. b) Het was nooit mijn schuld. Allemaal gevallen van overmacht en heirkracht. En last but not least c) : "Et Alors ?" of "sod off" of "get lost".. ga weg "None of your damn business "
Ooit zat ik in mijn stamcafé ("ooit" = 20 u per dag in een café op de Oude Markt, Leuven , de naam begint met "Den" en eindigt op "lez"), samen met een man die mij vertelde dat hij " de lange Polle" zeer goed kende. " ach , de Polle, echt slim is hij niet , maar gene slechte" " en : "Je kan hem wel niet vertrouwen, want drinken dat hij doet.. hij denkt ook dat hij gitaar kan spelen, en de mensen laten hem maar in zijn gedacht" . Na een uur aanhoord te hebben hoe ik eigenlijk was en wat ik eigenlijk allemaal uitstak, vertelde ik hem dat "ik eigenlijk de lange Polle " was. Toen hij me niet geloofde en de barman dit moest bevestigen , zag ik ineens nog maar een groen klein plasje miserie en ellende. Ik heb hem uit medelijden nog een pint betaald en hem in zijn eigen sop laten gaar koken. ( of heb ik hem een patat op zijn bakkes gegeven, dat herinner ik me niet zo goed meer, maar er zijn ongetwijfeld mensen die erbij waren en die er het fijne van weten)
Wat wil ik hier mee zeggen ? Wel : ik weet het niet meer. Of toch : Ik heb geen geheimen, iedereen mag alles van mij weten;, het zal me aan mijn dikke reet roesten. Maar als ik weet wie de aanstoker is : "i'll slap him into the lmiddle of next week" , verbaal of fysiek. Allebei plezant. Voor de rest : "Et Alors? "
uw Paul.