Opstapper Henk Kramer brengt een gedeeld verleden mee aan boord. Wij kenden elkaar in Groningen via Jong Management NCW en later komen we elkaar zakelijk vanuit verschillende disciplines bij bedrijven tegen. De hernieuwde kennismaking is hartelijk en begint gelijk goed. Als Henk in Tokyo aan boord komt heeft hij gelijk geregeld dat we met een aantal Japanse reders uit dineren gaan. Scheepvaart is in Japan een groot ding en ook zijn er banden met Nederland. Japanse schepen in de pool bij Sea Trade in Groningen; hoe klein kan de wereld zijn.opstapper Henk Kramer in Tokio We dineren luxe hartje Tokio op de 35e verdieping met een privé kok en een soort geisha als bediende. Met de zee als gemeenschappelijk onderwerp hebben we allen een genoeglijke avond.
De drinkcultuur in Japans is heftig. Sake, wijn en bier tegelijk. Als we na afloop om 22.00 in een stampvolle trein naar de boot afreizen moet ik mijn ogen niet dichtdoen want dan begint de wereld te draaien. Als we goed 23.00u bij de jachthaven komen moeten we een bewaker uit bed bellen want om 22.00u is de boel dicht. Dat lukt gelukkig en na nog even na kletsen vallen we in een diepe slaap. De laatst dag doen we de voorbereidingen die nodig zijn en dan gaan de trossen los. Als we los willen gooien komt de voorzitter van de jachtclub ons nog een fles wijn brengen en ook liggen er tasjes met voedsel en drank op de kant. Blijkt dat van Yasushi en Reiko, de collega en echtgenote van Anne te zijn. Hier kunnen we dagen van eten; wat een hartelijkheid. Ik ben er beduusd van.cadeautjes van Jasushi en Reiko
We vertrekken en dat betekent eerst koers zuid om de baai van Tokyo uit te komen. Nu heb ik er altijd een beetje moeite mee dat je verder van de doel af moet sturen om je doel te bereiken en daarom erg blij als we de kaap ronden en eindelijk weer koers met noord erop kunnen sturen. Als cadeautje komt Poseidon met een goede wind. Henk wordt helemaal enthousiast en als we onder vol zeil de motor uit kunnen doen zet de Necton de sokken er in. Eerst 7, dan ruim 8 knopen en gelijk zijn de bewegingen aangenaam. Beiden genieten we van het zeilen en de snelheid. Het schip en bemanning zijn in hun element.
Het wachtlopen wordt weer 6 uur op en 6 uur af. Best wel lang om 6 uur lang wakker te moeten zijn; ook fijn om lang rust te kunnen nemen. Het is vooralsnog de beste keus. Omdat ik een beetje een nachtuil ben, neem ik de 12 - 6 voor mijn rekening en Henk de 6 – 12. In 18 uur leggen we 110 mijl af. Onderweg worden we opgeroepen door de kustwacht. De haven onder Fukushima is gesloten. Vermoedelijk is de lekkende centrale met radiatie weer een probleem. De haven eronder naar toe varen is geen optie meer en daarom nu maar gestopt om vers voedsel in te slaan. Om 06.00 lopen we Choshi Marina binnen. Als de havenmeester zich om 08.30 meldt, biedt deze ons de Marina auto aan om boodschappen te doen. We hoeven er niets voor betalen. De grote supermarkt is best ver weg en erg blij zijn we dat we dit niet hoeven lopen. We slaan ruim in en omdat er ook morgen geen wind is, blijven we nog een dagje. Klusjes genoeg.