Geschiedenis[bewerken]
Sint-Pauluskerk Antwerpen
De Sint-Pauluskerk bevindt zich vlak bij de Schelde, ten noorden van het oude stadscentrum
De Sint-Pauluskerk geschilderd door de Antwerpse kunstschilder Adolf Croes (1898-1979)
De Antwerpse Sint-Pauluskerk ligt in het oude stadscentrum, op een steenworp van de rivier de Schelde, in de stadswijk waar vroeger de zeelui woonden. De kerk is oorspronkelijk een dominicaner kloosterkerk uit de 16e eeuw. De kerk verving vanaf 1517 een gebouw dat in 1276 was ingewijd en is grotendeels gebouwd in laat-gotische stijl. De Sint-Pauluskerk, een dominicanerkerk, was een intellectueel centrum van aanzienlijk belang en de plaats vanwaar de predikheren werden uitgezonden naar het voornamelijk protestantse Noord-Europa.
De voorgevel vertoont renaissancekenmerken. Domien de Waghemakere en Rombout de Drijvere zijn de vermoedelijke architecten van de kerk. Na een brand in 1679 werd een barokke toren toegevoegd. Het interieur is eveneens voor het grootste deel in barokke stijl.
Tussen 1699 en 1747 werd naast de Sint-Pauluskerk een Calvarieberg opgericht als "levend theater", in een tuin versierd met talrijke beelden op sokkels langs een pad dat tot de heuvel leidt waar het kruis is geplaatst.
Na de sluiting van het klooster door de Fransen in 1796 werd de kerk door de stad aangekocht en bestemd als parochiekerk.
In 1968 werd de kerk door brand zwaar beschadigd; omwonenden, voor een groot deel parochianen, wisten een groot deel van de kunstwerken in de nacht uit het interieur te redden. De restauratie van de kerk liet hierna lang op zich wachten; pas na twintig jaar kreeg het gebouw weer een dak.