“Leven en dood zijn individuele zaken. Ik heb begrip uiteraard voor de keuze van Claus. Ik snap ook dat je die keuze maakt. Mijn vader zat totaal anders in elkaar. Het is de keuze van het individu die telt. Wat ik zo mooi en moedig aan mijn vader vond, was
dat voor hem de dood onlosmakelijk met het leven was verbonden. Omdat hij het leven zo intens mogelijk wilde beleven, wilde hij de dood ook zo proeven. Hij wou de dood erva- ren zoals hij het leven had ervaren, vanuit een onuitputtelijke nieuwsgierigheid en met de verwondering die hem altijd eigen is geweest. Ook die levenservaring, die de dood is, wilde hij niet missen. Hij heeft de dood aanvaard, omarmd haast, hij zag de dood als een natuurlijke golf en is meegegolfd, ook over die kam.
“Tot op de dag van vandaag ben ik er niet uit wat mijn vader voor me heeft betekend. Ik kan voor al die dimensies geen woorden bedenken. Wat ik voor hem voel, gaat voorbij respect, liefde, ontroering, bewondering... Ik weet niet of hij een voorbeeld voor me is. Hij is zoveel meer dan dat. Een bron van inspira- tie. Iemand uit wiens leven ik constant von- ken puur. Ik stel tevens vast dat ik de laatste jaren zachtmoediger ben geworden. Ik denk dat zijn overlijden daarmee te maken heeft. Zijn dood plaatst de wereld en mezelf in een ander perspectief. Ik heb de neiging om te geloven dat die mildheid, die blijkbaar dui- delijker in mij aanwezig is, een positieve evo- lutie is (lacht). Het vreemde is dat ik zelfs mild ben voor mensen die me een hak heb- ben gezet. Dat vind ik een eigenaardige gewaarwording, ik denk daarover na. Meestal kom ik tot de conclusie dat die hou- ding goed is, want je moet aan die mensen je tijd en je energie niet verspillen.”
“Ja. Maar ik praat daar liever niet over. Het is te intiem, het is van mij. Maar mijn vader heeft me, door te zijn wie hij was, bijvoor- beeld altijd duidelijk gemaakt dat het woord veel krachtiger is dan men vaak denkt. Ik mis zijn unieke, toegewijde manier om met taal om te gaan. Zijn hele wezen sprak dat het woord niets banaals is. Het woord is God, en het heeft een scheppende kracht. Het creëert. Mijn vader schiep schoonheid met de taal. In tegenstelling tot wat er vandaag vooral ge- beurt: men gebruikt de taal om lelijkheid te maken, sensatie, vulgaire praat, vergankelij- ke, commerciële onzin. Woorden zijn instru- menten van corruptie in plaats van instru- menten van de liefde. Ja, het heeft opnieuw met die aandacht te maken, zoals uiteinde- lijk alles met aandacht te maken heeft.
“Ik mis vooral mijn vaders gevoel voor humor. Hij was onwaarschijnlijk grappig. Die geestigheid, die scherpe, intense en lief- devolle blik, die mis ik. Ik kan niet zomaar
een voorbeeld van zijn humor geven. Ik kan zijn unieke geest niet reproduceren. Maar wacht. Ik heb thuis een briefje dat mijn moe- der aan mijn vader had geschreven, vlak nadat ze kortstondig ruzie hadden gemaakt. Ze schreef hem vijf regeltjes. Mijn vader heeft tussen haar zinnen zijn eigen zes speelse, lief- devolle zinnen gevoegd. Ik stuur je dat brief- je op na dit gesprek. In die regels schuilt de humor van zijn hele wezen, net zoals ze de veelomvattende liefde tussen hem en mijn moeder samenvatten.”
Voor jou bestaat gisteren niet
Jij wil ook niet dat het voor mij bestaat Want dan is vandaag een nieuwe dag Een nieuwe dag om mij
opnieuw te kwellen
En morgen te kunnen zeggen
dat dat alweer gisteren was
(dit schreef de moeder van Matthias aan zijn vader)
Voor mij besta jij gisteren niet
Maar jij wil dat ik gisteren bestond Vandaag is een nieuwe dag
Een nieuwe dag om mij te kwellen
Met mijn uitspraken van gisteren aan jou De hele godganse dag in deze nieuwe dag
(deze regels schreef zijn vader tussen de tekst van zijn moeder)
“Soms ga ik naar mijn vaders graf. Mijn moeder en ik hebben authentieke oude kas- seien met bladgoud bedekt, een stukje weg aangelegd en een druivelaar geplant. Het licht speelt met het goud. De gloed is ver- schillend bij elke lichtinval en de druivelaar gedraagt zich naar de seizoenen. Eind zomer, op zijn verjaardag, trakteert hij echte trossen druiven. Dat maakt dat de rustplaats van mijn vader meer leven dan dood uitstraalt.
“Toch heb ik nog steeds een onbehaaglijk gevoel als ik aan zijn graf sta. Het is die onomkeerbaarheid waar ik het moeilijk mee heb. Het besef dat ‘nooit’ dus echt ‘nooit’ is, tenminste niet hier, op de tastbare manier zoals voordien. Dat is stomvervelend. Ik droom wel over hem. Het is heel raar, maar in mijn dromen is hij erg tastbaar. Hij staat daar echt, meestal in een context die hele- maal niet klopt. In die dromen lachen we veel af. Fijn is dat. Maar wakker worden is dan opnieuw een afknapper.”
“Mijn ouders hadden een belangeloze lief- de. Belangeloze liefde bereik je alleen als je de dingen in een groter perspectief plaatst, als je ze loskoppelt van de kleinburgerlijke moraal. Dat is zeer moeilijk, want we zijn allemaal mensen, dus we hebben allemaal een klein burgertje in ons. Jaloezie, bezitte- righeid... Als dat soort gevoelens de kop opsteken, kan het grote perspectief niet win- nen. En wat is vrije liefde in onze samenle- ving? Toch vooral een alibi om polygaam te zijn. Maar dat vind ik een enggeestige inter- pretatie, want vrije liefde moet over een andere vrijheid gaan. Namelijk het vrij zijn in het delen met anderen. Het vrij zijn in bewe- ging. In het denken. In het ontmoeten. In het elkaar aansteken. In het doorgeven van je energie. Het laten opzuigen ervan.
“Ik zie relaties en liefde als energiestromen. Je moet vrij zijn in het zoeken van accumula- ties, zodat je eigen energie een exponent van de oorspronkelijke lading wordt. Maar die interpretatie van de liefde botst met de samenleving waarin we zijn opgegroeid.
“Ook spelen heeft alles met energie te maken. Tijdens de opnames ben ik nooit moe en geef ik me helemaal. Ik ben één grote brok concentratie, inspanning, opwinding, inzet, noem maar op. Dan, op de laatste draaidag, volgt de ontlading. Dan krijg ik een slag van de hamer. De film Pulsar van Alex Stockman had voor mij een korte, slechts vijf weken durende draaiperiode. Maar het was een heel intense opname, die vooral ’s nachts plaatsvond. Ik herinner me de euforie die in die weken beslag op me had gelegd. En ik herinner me mijn bed, meteen na de laatste draaidag. Ik heb toen 36 uur onafgebroken geslapen. Zonder pillen weliswaar. Die gebruik ik alleen voor die momenten waar- op ik me letterlijk in de wolken bevind.”
結果 (
日本語) 1:
[コピー]コピーしました!
“Leven en dood zijn individuele zaken. Ik heb begrip uiteraard voor de keuze van Claus. Ik snap ook dat je die keuze maakt. Mijn vader zat totaal anders in elkaar. Het is de keuze van het individu die telt. Wat ik zo mooi en moedig aan mijn vader vond, wasdat voor hem de dood onlosmakelijk met het leven was verbonden. Omdat hij het leven zo intens mogelijk wilde beleven, wilde hij de dood ook zo proeven. Hij wou de dood erva- ren zoals hij het leven had ervaren, vanuit een onuitputtelijke nieuwsgierigheid en met de verwondering die hem altijd eigen is geweest. Ook die levenservaring, die de dood is, wilde hij niet missen. Hij heeft de dood aanvaard, omarmd haast, hij zag de dood als een natuurlijke golf en is meegegolfd, ook over die kam.「この日に、私はない何私の父から私の行っています。私はそれらのすべての次元のための言葉の考えることができます。彼は、何を感じる尊敬、愛、感情、憧れを超えた.私は彼が私のための例を知らない。彼ははるかに超えています。 インスピラ ネクタイのソース。その生活から誰か私常にフォン県純粋な。私はまた私は愛情に近いなっている最後の数年間を了承します。彼の死に関連すると思います。彼の死は、別の視点で世界と自分自身を置きます。木炭と考えている傾向にある、どうやら飲酒運転-のどこで識別私は現在、肯定的なエボ箇所は (笑)。奇妙なことは、私はかかとを入れている私作る人も軽度です。後それについてだと思う独特の感覚だと思います。通常私はする必要がありますので、良しの事を愛しているという結論に来てあなたの時間とあなたのエネルギーを無駄にしない人」。「はい。しかし、私はむしろそれについて話ありません。それはあまりにも親密なそれは私です。しかし、私の父は、私は、されている彼は、たとえば、常に明確にしたよりもはるかに強力な単語が頻繁だと思う人を与えています。私は行き言語を扱うの彼のユニークな専用の方法を欠場します。発言したことが彼の単語何もは陳腐です。単語は、神、創造的な力です。それを作成します。言語で私の作成した父の美しさ。何は今日とりわけ ge ターンに反して: 1 つは醜さの感覚、下品な話、vergankelij ke、商業のがらくたに言語を使用します。言葉は、破損の商品ではなく愛の楽器です。はい、それは再びその注意を払って、最後死体などすべての注意を払って。「私は特に私父ユーモア センスを欠場。おかしい、彼はそうではなかった。その気の利いた言葉、私は欠場、どのシャープな強烈な甘い貴重な外観。私はちょうどことができません。彼のユーモアの例です。私はそのユニークな精神を再現できませんすることができます。しかし、待ちます。自宅にある私疲れて-der 父に書いた、彼らは短い確執を作った後にすぐメモ。彼女は彼の 5 つのルールを書いた。私のお父さんは彼女の文の間、彼自身の六つの遊び心のある、甘い貴重な文章。その手紙を送りましたのこの会話の後にします。これらのルールだ、彼の全体のユーモア同様に略記する彼と私の母との間の包括的な愛」あなたのため、昨日は存在しなかったまたたくないそれを私のため、私に新しい 1 日の新しい 1 日今日再び嫌がらせをする言って明日また昨日は、(これは彼の父に Matthias の母を書いた)私にとって、昨日存在しなかったたいが、私は今日存在して昨日は新しい日私に嫌がらせをする新しい日昨日あなたに私の発言は、この新しい 1 日のすべての日(これらの規則の間の彼の父の書いた彼の母)"時々 私は私の父の墓に行きます。母と私覆われた金箔と本格的な古いカス西縁がある、作品道路の建設された、ブドウを植えた。光は、金を再生します。ブランドがすべての光と異なると、druivelaar は季節に動作します。夏の終わりには、彼の誕生日に彼はぶどうの実の房を扱います。父の死よりもより多くの生命の休憩場所になります。"私は、不快感を感じないときまだ私はどこ私はそれをハードある墓その不可逆だ駅に。'Never' 本当に '絶対' は、少なくともここでは、具体的な方法を実現します。それは退屈です。私は彼について夢を見る。それは非常に奇妙だが、夢の中で彼は非常に具体的です。彼は本当にそこのコンテキストでは通常、全体の時間が間違っています。その夢の中で私たちはたくさん笑います。大丈夫です目を覚ます再び失望が。」。「私の両親は、私心のない愛の。無私の愛に到達する場合にのみにで大きな視点、プチブル道徳からそれらを得る場合のもの。我々 は人間であり、ので、我々 はすべての小さな burgertje が私たちのため、それは非常に困難です。嫉妬、プロパティ精度を所有している.感情のようなものが出てくる、それはない大きな視点を獲得可能性があります。キャッチ私たちの社会の自由な愛は何ですか。主に一夫多妻制するアリバイ。しかし、偏狭な間解釈であると思う自由恋愛する必要があります別の自由を持っているので。すなわち他の人と共有の自由。自由移動行った。思考。会議。光の中で互いの。あなたのエネルギーに渡す。それを吸収すること。"私は関係を見るし、エネルギーの流れとして大好きです。あなた自身のエネルギーは元の負荷の指数、無料 accumula-tions の検索でなければなりません。しかし、その愛の解釈は、我々 が育った社会と衝突。“Ook spelen heeft alles met energie te maken. Tijdens de opnames ben ik nooit moe en geef ik me helemaal. Ik ben één grote brok concentratie, inspanning, opwinding, inzet, noem maar op. Dan, op de laatste draaidag, volgt de ontlading. Dan krijg ik een slag van de hamer. De film Pulsar van Alex Stockman had voor mij een korte, slechts vijf weken durende draaiperiode. Maar het was een heel intense opname, die vooral ’s nachts plaatsvond. Ik herinner me de euforie die in die weken beslag op me had gelegd. En ik herinner me mijn bed, meteen na de laatste draaidag. Ik heb toen 36 uur onafgebroken geslapen. Zonder pillen weliswaar. Die gebruik ik alleen voor die momenten waar- op ik me letterlijk in de wolken bevind.”
翻訳されて、しばらくお待ちください..
