Toen besloot ik dat ik nooit kinderen zou nemen. Ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor een keuze die een kind zoveel pijn kon doen. Die overtuiging en die pijn zorgden er jaren later voor, toen mijn lieve vriend al jaren over kinderen sprak, dat ik niet zwanger raakte. Omdat ik de overtuiging al zo vroeg in mijn leven had verankerd in de cellen van mijn baarmoeder, vergde het heel wat heling voordat ik daadwerkelijk een kindje kon ontvangen. Dat was een prachtige, verdrietige en pijnlijke weg die leidde tot de komst van mijn dochter Kiki.